- Τα καταφύγια δεν λύνουν, αλλά εντείνουν το πρόβλημα με τα αδέσποτα. Προτάσεις για ένα Δήμο χωρίς αδέσποτα!
Όλοι οι Δήμοι που έφτιαξαν καταφύγια κατά το παρελθόν για τα αδέσποτα, απέτυχαν στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Για αυτό η λύση των καταφυγίων-κυνοκομείων θεωρείται παρωχημένη. Είναι γνωστά στην Ελλάδα τα καταφύγια αδέσποτων ως καταφύγια της ντροπής, που δημιουργούν αντί να λύνουν προβλήματα.
Δημοτικά κυνοκομεία, όπου στοιβάζονται δύστυχα ζώα σε κλουβιά ή στην περίφραξη, παρατημένα στο κρύο ή στη ζέστη, μέσα στις ακαθαρσίες τους. Καταφύγια κολαστήρια, στα οποία συγκεντρώνουν τα αδέσποτα μόνο και μόνο για να τα εξαφανίσουν από τους δρόμους, καταδικάζοντάς τα σε ένα αργό βασανιστικό θάνατο στα σύγχρονα Νταχάου. Αυτή είναι και η φιλοσοφία του ΦΙΛΟΔΗΜΟΥ, ο οποίος αντιμετωπίζει τα αδέσποτα όχι σαν συναισθανόμενα πλάσματα, αλλά ως αντικείμενα. Και για αυτό θέλουν να τα μαζέψουν σε καταφύγια, στις ερημιές, απλά για να μην φαίνονται.
Η προηγούμενη αποτυχημένη διοίκηση Γαβότση, επικαλούνταν την ίδρυση του καταφυγίου για την αντιμετώπιση δήθεν του προβλήματος των αδέσποτων και δεν έκανε σχεδόν τίποτα. Ενός καταφυγίου σε συνεργασία με δύο άλλους όμορους δήμους του Δέλτα και της Ν. Χαλκηδόνος. Το εγχείρημα ναυάγησε ευτυχώς, με την αποχώρηση πρόσφατα του δήμου Δέλτα, αφού η νέα του διοίκηση, σε συνεργασία με τον Φιλοζωικό σύλλογο Δέλτα, επέλεξε να πάρει μέτρα ουσιαστικά κι όχι να «εξαφανίσει» τα αδέσποτα στο καταφύγιο.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια κατασπατάληση δημοσίων πόρων με πρόσχημα τα αδέσποτα, που άρχισε δυστυχώς από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το πρόγραμμα ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ και συνεχίζεται με τη ΝΔ. Υπουργικές αποφάσεις που εξυπηρετούν επί της ουσίας μελετητικά γραφεία που διασυνδέονται με τις υπηρεσίες των υπουργείων και των δήμων και τα οποία εργολαβικά αναλαμβάνουν στη συνέχεια αυτές τις δουλειές. Στην ουσία μοιράζονται 300ρια με χιλιάδες ευρώ, με πρόσχημα τα αδέσποτα και γίνεται το «δώσε και μένα μπάρμπα».
Εννοείται ότι όλοι οι Δήμοι που θέλουν να μπουν στο πρόγραμμα κάνουν και λένε τα ίδια. Καταρχήν παρακάμπτουν τα Φιλοζωικά σωματεία, για αυτό το λόγο δεν τηρούν ούτε τον νόμο για τη σύσταση και λειτουργία της 5μελούς επιτροπής για τα αδέσποτα. Αντίθετα αυθαίρετα δημιουργούν παράτυπες επιτροπές με τη σύσταση της αρεσκείας τους. Και όλοι οι Δήμοι τάζουν πρότυπα καταφύγια και όλοι δημιουργούν στη συνέχεια το ίδιο πρότυπο κολαστήριο, με ζώα παρατημένα, άρρωστα και σκελετωμένα , ζώα που αλληλοσπαράσσονται και πεθαίνουν αβοήθητα. Κι όλα αυτά γιατί δεν υπάρχουν ούτε μελέτες, ούτε προσωπικό, ούτε εξασφαλισμένοι πόροι για τη λειτουργία των κυνοκομείων- καταφυγίων. Οπωσδήποτε καταφύγια για μακρόχρονη παραμονή άρρωστων ζώων ή των λεγόμενων επιθετικών χρειάζονται, αλλά με εξασφαλισμένο προσωπικό και πόρους για τη σύγχρονη λειτουργία τους.
Το επιπλέον χαρακτηριστικό στο δήμο Ωραιοκάστρου είναι ότι ο Δήμος συγκρότησε την «παράτυπη» επιτροπή για το καταφύγιο με μέλη που είχαν ασκήσει αποτυχημένη διοίκηση κατά το παρελθόν στο θέμα των αδέσποτων και έχουν γενικά καταδικαστεί πολλάκις… πολιτικά.
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΔΗΜΟ ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΣΠΟΤΑ
Η σημερινή νέα διοίκηση δεν χρειάζεται να συνεχίζει την αποτυχημένη πολιτική των προηγούμενων. Αρκεί να εφαρμόσει τους νόμους 4039/12 και 4235/14, οι οποίοι απαγορεύουν ρητά και κατηγορηματικά των εγκλωβισμό και την αιχμαλωσία των αδέσποτων. Ο νόμος ορίζει ότι τα αδέσποτα περισυλλέγονται , στειρώνονται και αν δεν υιοθετηθούν, αφήνονται και πάλι στο χώρο όπου ζούσαν, για την αρμονική συνύπαρξη τους με το ανθρώπινο και αστικό περιβάλλον.
Το πρόβλημα με τα αδέσποτα απαιτεί ένα πρόγραμμα ρεαλιστικό, σύγχρονο, ευρωπαϊκό, που θα στοχεύει σε έναν Δήμο χωρίς αδέσποτα. Με τα λεφτά που θα κατασπαταληθούν για την αποτυχημένη πρακτική του καταφυγίου, μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Όπως γίνεται και στο δήμο Θεσσαλονίκης.
Πρώτα- πρώτα ο χώρος των 10 στρεμμάτων που επιλέχθηκε για το καταφύγιο, βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο του Δήμου στα σύνορα με το δήμο Ν. Χαλκηδόνας, 8,5 χλμ από τον Γαλλικό ποταμό, χωρίς δρόμο κι άλλες υποδομές. Αντί για περιφράξεις και κατασκευή χώρων του καταφυγίου, αντί για έργα ύδρευσης, πρόσβασης και υποδομών για το καταφύγιο, ο Δήμος με πολύ λιγότερα λεφτά, να κάνει ότι έκανε και η υπόλοιπη Ευρώπη εδώ και 100 χρόνια, να κάνει αυτά που προτείνει και η Φιλοζωική κοινότητα:
- Ελεγχόμενο αυστηρό πρόγραμμα συστηματικών στειρώσεων για αδέσποτα, τσομπανόσκυλα και κυνηγόσκυλα και επιδοτούμενες στειρώσεις για τα δεσποζόμενα, ώστε να επιτυγχάνεται πολύ χαμηλό κόστος για τους ιδιοκτήτες.
- Η ίδια πρακτική και για το τσιπάρισμα αδέσποτων και δεσποζόμενων.
- Κίνητρα του Δήμου σε δημότες για την υιοθεσία αδέσποτων. Με την παράλληλη κάλυψη εξόδων για τροφή και κτηνιατρική περίθαλψη.
- Συστηματικοί έλεγχοι της Δημοτικής Αστυνομίας σε κυνηγούς, κτηνοτρόφους και ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς για την εφαρμογή της νομοθεσίας.
- Μητρώο και Βάση δεδομένων για όλα τα ζώα του Δήμου αδέσποτα και δεσποζόμενα, ώστε να αποτρέπεται η εγκατάλειψη ενήλικων ζώων ή κουταβιών, αλλά και να καταγράφονται όλα τα στοιχεία περίθαλψης και κτηνιατρικής φροντίδας.
- Καλλιέργεια της φιλοζωίας και στους ενήλικες και στα σχολεία του Δήμου με καμπάνια ενημέρωσης και εκπαιδευτικά προγράμματα.
- Υπογραφή τριών συμβάσεων για κτηνιατρική περίθαλψη, περισυλλογή και φιλοξενία και αποτέφρωση και φυσικά να πληρωθούν τα χρέη του Δήμου στους κτηνιάτρους.
Εάν δεν θέλουμε λοιπόν αδέσποτα στο Δήμο μας, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε. Δεν γίνεται ούτε με τα αναχρονιστικά σχέδια για καταφύγια- κυνοκομεία, ούτε με το να τρέχει η Φιλοζωική μόνη της πίσω από τα αδέσποτα.
Αλλιώς θα αποτύχει παταγωδώς και η σημερινή διοίκηση, όπως απέτυχαν οι προηγούμενες. Η απάτη και το φιάσκο των καταφυγίων αδέσποτων ανά την Ελλάδα, δεν είναι ανάγκη να επαναληφθεί και στο δήμο Ωραιοκάστρου.
*Ο Γιάννης Παπαγρηγορίου είναι ιδρυτικό μέλος και ο πρώτος πρόεδρος του Φιλοζωικού συλλόγου Ωραιοκάστρου.
