Του Σταύρου Τζίμα
Στα εκλογικά κέντρα του δημοτικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης επικρατούσε χθες «ερημιά», με τους δικαστικούς εκπροσώπους να… χτυπούν τις περισσότερες ώρες μύγες, περιμένοντας ψηφοφόρους, η συμμετοχή των οποίων ήταν σαφώς μικρότερη. Στη δημόσια σφαίρα της πόλης, αιωρείτο προεκλογικά η αίσθηση της βέβαιης ήττας του Κωνσταντίνου Ζέρβα και αρκετοί προέβλεπαν, μετά τον πρώτο γύρο, ακόμη και συντριβή. Σε αντίθεση με την Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά μη αναμενόμενο ήταν – απεναντίας, έκπληξη θα εθεωρείτο μια δεύτερη θητεία του. Ο Κων. Ζέρβας εξελέγη πριν από τέσσερα χρόνια δήμαρχος ως ανεξάρτητος, και από μια άποψη ήταν, αν και είχε θητεύσει στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος βουλευτής του, όπως και αργότερα της Ν.Δ.
Ηταν φορές που έδινε την εντύπωση ότι προείχε η απο- δόμηση του έργου του Μπουτάρη και όχι η πορεία και επιτάχυνση των δικών του προσπαθειών.
Hταν νέος, μορφωμένος, πολύγλωσσος, χαμηλών τόνων, από αστική οικογένεια με ιστορία στην πόλη, βιογραφικό που εκτίμησε ο Γιάννης Μπουτάρης και τον συμπεριέλαβε στον συνδυασμό, με τον οποίο και εξελέγη, για να φτάσει να γίνει αναπληρωτής δήμαρχος και αντιδήμαρχος. Oμως κατά τη δεύτερη θητεία τα έσπασε με τον Μπουτάρη, πήρε αποστάσεις και έβαλε πλώρη για τον δημαρχιακό θώκο. Η συγκυρία κατ’ αρχήν τον ευνόησε. Μετά την αποχώρηση Μπουτάρη απουσίασε στις εκλογές του 2018 η ισχυρή προσωπικότητα που θα τον διαδεχόταν και η ανεξάρτητη υποψηφιότητα Ζέρβα τέθηκε σε νικηφόρο τροχιά. Eτσι, στον δεύτερο γύρο των εκλογών, κέρδισε άνετα τον ανθυποψήφιο εκλεκτό της Ν.Δ., Νίκο Ταχιάο. Σε εκείνη την επαναληπτική κάλπη είχε τη στήριξη μερίδας ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που εμφορούμενοι από έναν στείρο και παρωχημένο «αντιμητσοτακισμό» τον ψήφισαν για να τιμωρήσουν τον μετέπειτα πρωθυπουργό. Πολλοί εξ αυτών τώρα φέρεται να τον καταψήφισαν, γιατί είχε τη στήριξη του… κ. Μητσοτάκη.
Η θητεία του εκ του αποτελέσματος δεν κρίθηκε επιτυχής, και αυτό ήταν πρωτίστως που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα. Κυριάρχησε στην πόλη νωρίς η εντύπωση πως στα καθημερινά προβλήματά της, όπως αυτά της καθαριότητας, των τραπεζοκαθισμάτων, της συγκοινωνίας, ο δήμος «δεν κάνει τίποτα», που όσο πλησίαζαν οι εκλογές μετατράπηκε στο, σίγουρα υπερβολικό, «η πόλη δεν έχει δήμαρχο». Και επ’ αυτού υπήρχε η αναπόφευκτη σύγκριση με τον Μπουτάρη.
Ηταν φορές που ο απερχόμενος δήμαρχος έδινε την εντύπωση ότι προείχε για εκείνον η αποδόμηση του έργου του προκατόχου του και όχι η πορεία και επιτάχυνση των δικών του προσπαθειών, με χαρακτηριστική περίπτωση την ανάδειξη της πλατείας Ελευθερίας σε πάρκο μνήμης των εξοντωθέντων Εβραίων, όπου πέταξε τα σχέδια Μπουτάρη όταν είχαν μπει σε τροχιά υλοποίησης, αλλά δεν εφάρμοσε τα δικά του. Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα γενικευμένης αμφισβήτησης, ο Ζέρβας εισήλθε στην τελική ευθεία προς τις εκλογές για τη δεύτερη θητεία, με όρους ήττας. Είναι αλήθεια πως το κόμμα της Ν.Δ. στη Θεσσαλονίκη, στο μεγάλο κομμάτι του, δεν τον στήριξε, το ίδιο και οι περισσότεροι βουλευτές.
Ισως γιατί εισέπρατταν το κλίμα στην πόλη και θεωρούσαν κάθε προσπάθεια μάταια για μια «χαμένη υπόθεση». Γενικευμένη αίσθηση μετά τη γνωστοποίηση του αποτελέσματος είναι ότι ήταν μια προσωπική ήττα του Ζέρβα ή, αλλιώς, «τον δήμο δεν τον κέρδισε ο Αγγελούδης, τον έχασε ο Ζέρβας».
[Εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”]
